Streetfood = fingerfood = fastfood?

In Spits meldt topkok Robert Kranenborg dat hij hoopt dat de straat-eetcultuur in Nederland nu eindelijk eens voet aan de grond krijgt. Zijn ideaal is naar het voorbeeld van de oosterse eetcultuur op straat, zoals in Kuala Lumpur waar elke straathoek is afgeladen met kraampjes en eettentjes. Ik ben het met hem eens als hij stelt dat “authentiek, casual eten met charme” heerlijk kan zijn, en als hij daaraan nog even casual “… en weg met fastfood en fabriekseten” toevoegt kan ik dat vanuit zijn professie begrijpen. Toch is het niet helemaal reëel wat hij zegt. Wie zegt dat in dit ons kikkerlandje ook niet het geval is?

Watertandende toeristen
In de optiek van Snacknieuws.nl is onze eigen snacktraditie minstens zo interessant. Toegegeven, de gemiddelde toerist loopt te watertanden bij de lekkernijen die hij/zij in het buitenland aantreft, maar heeft de gemiddelde buitenlander dat ook niet in Nederland? Denk aan onze ambachtelijke snackkramen, authentieke loempiakarren en charmante Turkse bakkerijen en alle unieke combinaties die onze multiculturele samenleving ons heeft gebracht (kapsalon!). Hier mogen we oprecht trots op zijn!

Streetfood/fingerfood/fastfood
Ik zelf kan net zo goed genieten van een sateetje op straat in Jakarta als een broodje kroket in de Jordaan. Dat hier meer binnendeurs gegeten wordt, heeft wellicht te maken met het feit dat het hier iets guurder kan zijn dan het gemiddelde aziatische of zuid-europese land.  Ik denk dat elk moment of situatie vraagt om een bepaald type streetfood/fingerfood/fastfood en blijf dan ook gewoon wokken en snacken.